update

Antere friends, 

Het is weeral eens een eeuwigheid geleden, maar de laatste tijd is het echt zo druk geweest en had ik ook niet veel zin om al mijn (leuke) verhalen neer te schrijven ;). Ik ga dus even heeeeel kort vertellen wat ik nog gedaan heb de laatste maand(en). Waarschijnlijk ben ik ondertussen al heel veel vergeten.

Eerst en vooral was het reizen heel leuk; watervallen (kintampo), mole (olifanten, apen, pumba’s, krokodil, schildpad,… gezien), tetchiman (apen sanctory, wandeling gemaakt in bos waar we krokodil/schildpadden hebben gezien, wel is waar gekweekt maar goed!), african rock= die uiteindelijk totaal geen grote rock was maar een steen in de vorm van het Afrikaans continent-funny, watervalletje), cape coast (cape coast castle, elmina) , Accra strand (waar de taximannen niet leuk zijn en waar ze mijn slippers hebben gepikt :p). Veel gezien, veel meegemaakt maar ik was blij om terug in Tamale te zijn. Tamale is veel beter J! Foto’s komen wanneer ik terug ben. 

Ondertussen op school heel druk bezig geweest met drama en seksuele voorlichting. We zijn nu volop aan het repeteren voor het toneelstukje de 28^ste. Spannend! Seksuele voorlichting verloopt ook nog steeds goed. Studenten vinden het natuurlijk heel interessant en boeiend. Naast de activiteiten op school, is er natuurlijk al het schrijfwerk dat nog overblijft- bah! 

Ondertussen naar een waarzegger geweest. Was heel leuk! Steentjes en schelpjes in de kalabash waar hij mijn toekomst uit kon lezen. Hij zei dat ik heel oud zal worden 90 tot 100jaar. Ik ben een hele goede persoon, goed hart; vele mensen krijgen veel van mij dus had hij eerder geweten dat ik in Ghana was hadden we samen tijd gespendeerd zodat hij van mijn goedheid ook kon genieten. Zo zou zijn kinderen mijn bloed hebben en dat is enkel positief. Ik zal dan 4 kinderen hebben. Eerst een tweeling(jongens) gevolgd door een meisje en een meisje. Mijn kinderen zullen veel succes hebben omdat ze mijn bloed hebben. Het zullen kinderen zijn die goede dingen zullen opbouwen. Ze zullen allemaal succesvol zijn, met allemaal een goed hart. My kids are going to be very lucky. Dan vroeg hij of ik een auto wou kopen of dat mijn ouders een nieuwe auto willen kopen. Ik bevestigde aangezien auto stuk is had ik gehoord, maar ik wist niet of er nu een nieuwe auto is gekocht of niet. Hij zei dat ik dat eens moest vragen en dat de kleur ashgrey zal zijn. Als ze nog moeten kiezen dan moet het ashgrey zijn, dat brengt geluk. Nu blijkt dus dat de vervangwagen  grijs is! Toeval of ???

Dan zei hij ook dat ik terug zal komen naar Ghana, waarop ik zei oh dat weet ik al J!

De komende plannen zijn volop GENIETEN, aangezien mijn tijd nu echt wel begint te korten! Nog maar 13 dagen in Tamale- pff. Het is té snel voorbij gegaan.  Voor de rest staat er dit weekend repeteren (met studenten voor toneelstuk) en trouwfeest deze zondag. Samen met Hajar, Wahab en Sharlon proberen we ook is na te zoeken wanneer we een dagje naar Bolga kunnen gaan. Ik heb Bolga nog niet gedaan. Goed we zien wel of dit nog lukt of niet, anders doe ik het gewoon volgend jaar eh? ;)

Naounetibjauw,

en de volgende keer is waarschijnlijk tot in het koude(wat is het weer daar nu eigelijk?) België!

11 maart 2011

Antere salaminga’s,

Even weer een korte update van de dingen die ik de laatste tijd heb gedaan. Hmm even denken, zoveel te vertellen en ik ben zo een ‘goede’ schrijfster :)… 

Eerst zal ik eens beginnen met wat enkele interessante weetjes over de Dagomba cultuur die ik de laatste tijd ben te weten gekomen dankzij mijn hostfather. Elke avond, na het eten hebben we altijd lange gesprekken over vanalles en nog wat. Hij vertelde mij over tweelingen. Zijn broer, die ook in de compound woont, is een tweeling maar dat is niet zo goed. Ik kan me de juiste woorden niet meer herinneren hoe hij het uitlegde, maar het was alleszins niet al te positief. Hij vertelde dat zijn broer een tweeling is, en dat zijn tweelingszus op jonge leeftijd is gestorven. Van toen af aan, is hij eigelijk een soort ‘pechvolgel’, alleszins dat het niet helemaal normaal meer is. Hij zal nooit een normaal leven kunnen leiden zoals een andere broer bijvoorbeeld. Dit omdat de zus altijd het gevoel zal hebben dat hij het leven heeft gekregen en zij niet, waardoor ze hem altijd zal achtervolgen en er altijd wel slechte dingen zullen gebeuren. Ik vroeg dat op een dag een broer of zus wel ooit zal sterven. Hier antwoordde hij op dat dit inderdaad  klopt, maar dat als je ouder bent (getrouwd, kinderen hebt) en je tweelingsbroer/zus dan sterft, het niet erg is. Het is enkel slecht wanneer ze jong sterven. Deze week hebben we ook gepraat over Grace’s (zusje)naam. Hij vertelde dat de mensen hier vaak verschillende namen hebben. Grace tweede naam is Aishatu (als ik het goed heb verstaan). Dit is de naam van zijn moeder. Hij vertelde dat wanneer ze geboren was er heel wat problemen waren. Ze wou geen moedermelk drinken. Ze was een tijdje dan ook ziek. Hier vertelde hij dat dit kwam omdat zijn moeder niet tevreden was met de naam die ze haar hadden gegeven. Hij zei dat zijn moeder als het ware ‘terug was gekomen’ en het daarom belangrijk was om haar naam te behouden. Nadat ze deze tweede naam kreeg, ging het ook terug beter. Hij vertelde dat dit niet wordt gedaan bij Moslimgezinnen. Dit was me al opgevallen dat heel wat katholieke studenten ook moslimnamen hebben. De ouders van mijn hostfather zijn moslim, vandaar de naam. 

Vorige update had ik gezegd dat we van plan waren om spagettie te maken. Het winkeltje met al de ingrediënten was gesloten waardoor we yam hebben gemaakt. Sharlon had mayonaise mee en één van de moeders vond het echt zoooooo lekker dat ze het potje heeft gegeven. De volgende ochtend zei ze mij dat ze de mayonaise niet kan eten met thee of water, aangezien dit echt wel niet lekker is. Heel grappig. Ik had haar dan uitgelegd dat ze dit kan eten met brood of vlees of yam, niets vloeibaars. Nu eet ze vaak in de ochtend brood met mayonaise ;). Onlangs heb ik ook een royco minut soepje laten proeven –asperges. Dit had ik gekregen van een andere vrijwilligster die nu terug vertrokken is naar België. Een van de zussen zei dat ze dit ook hadden gekregen van een vrijwilligster maar dat ze niet wist hoe ze dit moesten gebruiken. Het werd dan wat gezien als kruiden voor bij de TZ. 

Nu even een update van de dingen die ik de laatste dagen heb gedaan. Deze week hebben we met de organisatie Koesjie gemaakt (geen flauw idee hoe je het typt). Dit is gemaakt op basis van bonen, eieren, ajuin, peper, tomaten, zout en water. Deze ingrediënten moet je mixen en opkloppen tot het wat opstijft. Vervolgens bak je het in olie en mmmmm dinjassa pam (=heel lekker)! Ik heb mijn kookkunsten naar boven gehaald en heb dan ook de ingrediënten opgeklopt. Heel leuk om te doen, wel vermoeiend. Ze waren dan ook heel lekker en we hebben ervan genoten. Daarna hebben we op de motorking gereden. Dit is een brommertje waar er pure water(=zakjes water) mee wordt vervoerd. Wat hebben we gelachen! We zaten met 10 salaminga’s en Namawu op dat karretje en hebben wat rond gereden.  Dit trok dan nog meer de aandacht van de mensen. Na onze avontuurlijke rit, hebben we nog lekker gediscussieerd vrouwen><mannen, op z’n Ghanees, over het hebben van meerdere vrouwen. We hebben de avond geëindigd met een lekker fanijsje. Het was echt heel gezellig! Volgende keer gaan we banku(mmm) maken, zodat wanneer ik terug kom ik een echt Ghanees etentje kan organiseren. Een eetfestijn!

Vorig weekend zijn we uitgenodigd geweest door een goede vriend Emmanuel naar zijn kerk. Er was een koorcompetitie tussen verschillende kerken. Met de trotro richting de andere kerk waar het zich afspeelde. Toen werd er al gezellig gezongen, echt prachtig! Aangekomen waren er zo’n 7 verschillende kerken die deelnamen aan de competitie. Ze zongen elk 2 liedjes. Er was een jury die keek naar de performance, outfit, zang, instrumenten, context (inhoud liedjes). Het was echt heel gezellig, lekker meegedanst en geklapt. Op het einde werden de uitslagen in het dagbanli gezegd. Opeens juichte onze groep suppppeeer hard. Sharlon en ik dachten ‘oh we zijn eerste, woehoooeeew!’ Uiteindelijk bleek dus dat we derde waren, maar dat was ook het juichen waard ;). Jammer genoeg is nu onze leuke vriend onverwachts vertrokken naar Accra voor 6 maanden- we gaan hem missen!. 

Zondag naar het zwembad gegaan met mijn broers en zussen en het stad gegaan om op stap te gaan. Een lekker luxe kamer gekregen met airco en douche in de guesthouse. We zijn opgehaald geweest door een vriend en daar heb ik een lekkere brandwonde aan over gehouden. De pijp, of hoe je het ook noemt waar de uitlaatgassen uitkomen, is niet afgedekt waardoor je je heeeeel makkelijk kan verbranden aangezien dat super heet is. De volgende ochtend pas verzorgd, dankzij nurse Sharlon, maar ondertussen is het ontstoken! Echt heel voos. Veerle(andere vrijwilligster) heeft dit ook al voorgehad en die heeft toen 2 a 3 weken uit het water moeten blijven- wat handig als je eerste volgende halte de watervallen zijn. En dat van mij is dan nog ontstoken ook. Dit zal een tijdje geen water zijn voor mij! Voor de rest was het een heel gezellige avond en hebben we lekker kunnen uitslapen (tot 8u30!).  

Voor de rest is het momenteel suppppeeer hard aan het regenen! Echt niet normaal. Ik zit in mijn hutje, met 2 emmers aangezien het binnen regent zonder enig licht aangezien de stroom is uitgevallen ;-). Gelukkig heb ik gezelschap in mijn kamer van de zus. 

Ik zal nu waarschijnlijk een tijdje niet meer updaten. Ik heb nu een maand vakantie (paasvakantie) en heb bezoek van de zuster dus ik ga rondtrekken! Ik hoor jullie dus over een paar weken. 

Liefs,

Somaya

Update

Antere Salaminga’s,

Het is weeral een tijdje verder! Ik zie dat ik al een paar weken niets meer geschreven heb. Nog eens; wat vliegt de tijd hier!Even denken wat ik de laatste tijd nog allemaal heb gedaan…

Eerst en vooral verloopt hier alles, nog steeds, heel goed! Zowel op stage als thuis. Het is hier echt geweldig :). Ik val in herhaling, maar de tijd vliegt veel te snel voorbij.

Normaal gezien ging ik vorig weekend naar Bolga (trouw), maar door omstandigheden zijn de plannen gewijzigd. Dit betekend dus dat ik aanwezig kon zijn op het trouwfeest van Mr. Matthew. Dit is een collega van de BCI. Hij was de laatste periode echt zo cheerfull. Ik heb hem ook kunnen helpen met mijn ‘word’kunsten- ik heb zijn programma ‘ontworpen’. Hij was zeer gelukkig, aangezien hij maar niemand kon vinden die het kon maken. We hadden met verschillende leerkrachten afgesproken om 7u30 in de school. Ik had mijn Ghanese outfit aan en uiteraard trok dat meteen de aandacht toen ik in mijn village rondliep met allemaal de vraag ‘Je ka channa?’ (Where are you going). Aangekomen op school werd ik gezien als een échte Ghanese; de kleren, de kleur en de naam. Yes yes, i’m still getting browner.
De principal was mooi op tijd, maar de andere leerkrachten niet ofcourse ;). We zijn uiteindelijk vertrokken om 8u30 richting Savelugu, het was niet in Savelugu zelf maar een dorp ervoor. Dat is zo’n 30minuutjes rijden met de motor. Met een rok op de motor zitten is écht niet handig! Gelukkig had ik mijn doek mee en kon ik mijn rok helemaal optrekken en dit errond doen. Voorbereid op alles. The travel verliep goed. Ik heb wel 3 keer van motor moeten veranderen omdat er altijd wel iets scheelde. Het was een goede weg, totdat we de dusty road opkwamen. Ik snapte niet hoe de principal zijn ogen kon openhouden! Goed en wel aangekomen in hometown van Mr Matthew. Eerst de familie begroet, wat fotootjes getrokken en vervolgens naar de kerk. De katholieke studenten hadden een bus gehuurd om er ook bij te zijn. Ze waren heel enthousiast en ze zorgde voor heel wat ambiance. De ceremonie was heel leuk;er werd veel gepreached, gezongen, gedanst,… In begin werden de gasten ook voorgesteld. Toen we het programma maakten(Mr Matthew en ik) zei hij dat ik er ook tussen moest staan, aangezien ik hem geholpen had met het programma. Uiteraard vond ik dit echt niet nodig-ik was blij dat ik kon helpen. Toch heeft hij dan toch mijn naam doorgegeven aan één van de priesters en werd mijn naam afgeroepen in de micro; en moest ik even rechtstaan en iedereen groeten. Het trouwfeest was heel leuk. Je zag in begin hoe gespannen ze waren. Nadat de pastor ‘you may kiss the bride’ zei (en ze elkaar knuffelden; er wordt niet gekust in het openbaar) en ze officieel husband and wife waren, leken ze helemaal opgelucht! Er werd eindelijk gelachen en niet meer met de been getrild. Vervolgens lekker gegeten. Rond 15uur zijn we teruggekeerd en heb ik mijn huis getoond aan de principal. Er was heel veel volk(muziek, dans…), aangezien we die dag een nieuwe chief kregen. Mijn plan was om na de leuke vroege ochtend even te rusten maar dit was natuurlijk niet aan de orde ;). Aangekomen ben ik de nieuwe chief gaan begroeten met mijn hostfather. We keerden terug naar huis en hij haalden opeens een guiniphauw (geen flauw idee hoe je het typt) uit zijn kamer. Beste wel grappig, hij is altijd zo druk bezig dat hij niet wist waar hij het beest moest zetten dus zette hij het in zijn kamer. Ik heb er een leuke foto van getrokken! Het was dus weer een zeer leerrijke en cultuurvolle zaterdag.

Op stage verloopt alles nog goed. Ik ben –eindelijk- gestart met de seksuele voorlichting. Doordat de studenten van het eerste en tweede jaar opnieuw examens hebben is het niet mogelijk om én dramasessies te doen én seksuele voorlichting te volgen. Dit zou wat teveel zijn,aangezien ze ook nog moeten studeren. Daarom focus ik mij nu op de derdejaars. Dit komt heel goed uit, aangezien ze na de vakantie examens hebben en normaal gezien afstuderen dus ook niet meer de kans zullen krijgen om deze sessies te volgen. De eerste sessie was een introductiesessie over enkele ‘huis’regels die we moeten volgen tijdens de sessies, het lichaam en praten over relaties. De studenten hadden heel wat vragen over alles en nog wat. Heel interessante en boeiende interacties! Ik heb ook een questionbag gemaakt, waar de studenten hun vragen mogen neerschrijven als ze deze niet klassikaal willen vragen. Er zijn al veel vragen in de bag geraakt J. Ik kijk er naar uit om de volgende sessies te geven. 

Voor de rest ben ik in de week wat luxueus gaan doen. In de avond met nog andere vrijwilligers naar het restaurant Luxury gegaan en pizza gegeten- mmmmm J.
Na het werk naar town gegaan naar het cultureel centrum bij enkele vrienden en daarna naar het cultureel dansen gekeken. Elke dag trainen ze en oefenen ze allerlei verschillende culturele dansen-very nice.Ze zeggen dat ik ook eens mee moet dansen. Maar de dansen zijn echt zo moeilijk dat zij het er zelf moeilijk mee hebben! Deze week ook een zieke vrijwilligster gaan bezoeken- Malaria en Salmonella- volgens my nurse salaminga sister heb ik een sterk immuunsysteem, nog niet ziek geworden.

Normaal gezien waren we dit weekend van plan om het Ghanese nachtleven te ontdekken- het is Veerle (andere vrijwilligster) haar laatste weekendje. Dit gaat helaas niet door. Enkele jaren geleden is er een heel belangrijke Dagomba chief vermoord geweest in Yendi. Een partij had toen gezegd dat als de citizens voor de partij stemmen, ze er voor zullen zorgen dat ze da daders vinden. Deze partij heeft gewonnen. Deze week was het de trial, 15 mensen waren opgepakt maar de rechter had niet voldoende bewijzen waardoor ze zijn vrijgelaten. Dit zorgde voor heel wat opstand- ze zijn ervan overtuigt dat zij het hebben gedaan, ze hebben voor de partij gekozen en ze arresteren de daders niet. Hierdoor was er dus heel wat opstand (dingen in brand gestoken enzvoort). Nu is er een avondklok; na 23uur mag je niet meer op straat komen omdat het niet echt veilig zou zijn. Dus vandaag komt een saliminga sista, we gaan als we in de buurt de ingrediënten vinden (anders moeten we nog helemaal naar town) spaghetti proberen te maken voor het gezin. Daarna zijn we uitgenodigd door een vriend om naar een zangcompetitie te gaan van zijn koor. 

Hoe verloopt het in België anders? Hoe gaat het met de wereld eigelijk? Ik heb geen flauw idee wat er op de wereld gebeurt… Geen televisie, wel (als er verbinding is) radio maar daar praten ze enkel over Ghana ^^. 

Ok maar goed, ik hoop dat alles goed verloopt!

Voor de carnaval gangers daar in Halle city, veel plezier! 

Liefs,

Somaya

Funeral

Even kort vertellen hoe de begrafenis was; dag 1 maandag 7 maart. Het begon om 17uur waar ze gunshots aflieten, local drumming and local dances. Dit was eigenlijk hetzelfde als de vorige begrafenis die ik had meegemaakt in ander dorp. Normaal gezien ging er ook gedanst worden in de avond, maar doordat het zo heet was heeft het die avond geregend-no party.
Dag 2 dinsdag 8 maart. Begon rond 12uur. Het is de traditie hier dat ze in de ochtend grote takken afhakken. Deze takken worden ergens in het dorp verstopt. Een vrouw draagt een kalabas op haar hoofd, waar er dan een spirit haar de weg toont naar het verstopte stuk boomstronk. Er moest worden gelopen aangezien je anders niets kon zien omdat het hele dorp achter de vrouw liep. Daarnaast ging de vrouw ook echt heel snel. We werden van de ene kant naar de andere kant van het dorp geleid om 12u30 in de middag= 40 graden. De kalabas werd ook aan verschillende vrouwen doorgegeven. Uiteindelijk werd het net ieeeets te warm en teveel voor mij waardoor ik écht water nodig had. Het heen en weer geloop duurde net iets te lang, zeker een uur fzo. Dit zonder water bij de hand en enkel thee als ontbijt, plus een kapotte slipper is geen goed idee. Wat was ik blij dat mijn hostfather mij naar huis had gebracht want ik had echt het gevoel dat ik elk moment kon neervallen en dit gebeurde ook. Toen ik mijn kamer was, werd opeens alles zwart en kon ik dan net op tijd gaan liggen met mijn benen de lucht in J. Mijn hosthafther dan meteen heel enthousiast‘oh heb je gedronken kom je?’ –oh uhm nu even niet denk ik. Ik voelde me dan uiteraard de namiddag vrij slecht en heel moe. Het einde van het hele gebeuren heb ik helaas niet kunnen zien, maar gelukkig heeft mijn zus het kunnen filmen ;). De gevonden boomstronk wordt dan met speer en boog beschoten met muziek, gedans en gunshots op de achtergrond. In de avond wordt er dan gedanst, maar dit heb ik ook maar geskipped. De volgende dagen waren vooral veel gedans-leuke traditionele dansen waar je je poep moet gebruiken. Ze staan in rij, waar iedereen hetzelfde ‘danspasje’ doet wanneer het hun beurt is doen ze nog wat danspasjes en is het de bedoeling dat je je met je poep botst tegen de poep van het ander meisje (het is een dans voor alleen maar vrouwen). Best wel moeilijk om uit te leggen eigenlijk, wel heel leuk om te zien! Voor de rest waren er vooral veel lokale dansen, gunshots, local drumming, gebruik van pijl en boog, bezoek van heel wat mensen vanuit andere dorpen, andere chiefs,… Praktisch elke dag. Er was ook een dag waar de vrouwen in hele grote potten bepaalde boomtakken(?) koken in water. De vrouw van de chief wast zich met dat water zodat ze geen visoenen meer heeft van haar overledene man aangezien je soms nog het gevoel hebt dat je je man hoort, ziet,… Vandaag is het de laatste dag. In de ochtend was er weer local dancing. Een andere dans en enkel voor mannen. Dit mocht normaal niet gefilmd worden,  but I am a Lucky girl zegt mijn hostfather ;). Volgende keer probeer ik enkele foto’s en filmpjes te uploaden. 

Voor de rest ben ik ook naar de begrafenis gegaan van een vriend (vrijdag 11 maart). Zijn broer was een week geleden overleden. Dit was wel wat een andere sfeer natuurlijk. Het was de eerste dag van de begrafenis waardoor het bij hun de traditie is dat de lokale drummers komen en lokaal wordt gedanst. Ze komen van Bolga dus hadden een heel andere dansstijl.

Maar goed, het lijkt wel dat ik alleen maar naar begrafenissen ga- al drie! Gelukkig eind deze maand een trouwfeest van twee vrijwilligers die hebben gewerkt in Bolga en nu ook willen trouwen in Bolga. Iedereen van Meet Africa is uitgenodigd. Dit wordt een leuk weekend tripje naar Bolga dus. Ik heb er al zin in J.

Hopelijk verloopt alles nog even goed in België? 

Veel liefs,

Somaya

8 maart

Desiba my dear friends,

Eerst en vooral, wat vliegt de tijd hier, ik ziet hier al een maand realiseer ik me net! Het lijkt alsof het hier telkens weer opnieuw weekend is. De tijd gaat hier dus echt veel te snel. Ik wil en moet nog zoveel doen. 

Even weer vertellen hoe het hier de laatste tijd aan toe is gegaan.
Op stage verloopt alles nog steeds goed ;). Ik heb nog steeds heel interessante gesprekken en interacties met zowel studenten als docenten. 14 maart start ik met mijn expressie-sessies. Dit vooral omdat het mij was opgevallen tijdens mijn sessies en contact met studenten en observaties dat ze het hier niet zo makkelijk hebben met het praten in groep. Ze willen dan graag antwoorden en als de leerkracht hen aanduid ‘klappen ze toe’, giechelen ze heel de tijd, mompelen ze het antwoord, zijn ze heel verlegen,…   Dit was me ook opgevallen tijdens het debat. Daarnaast vragen ze ook wat meer (leuke) vrije tijd dus lijken mij die expressie-sessies wel (hopelijk) een interessante input. Ik ben echt wel heel benieuwd. Zowel op de reacties van de studenten als gewoon, ik die de sessies zal geven. Ik hou jullie wel op de hoogte. Daarnaast heb ik een Amerikaanse vrijwilligster ontmoet die hier al meer dan een jaar zit en seksuele voorlichting geeft aan studenten. Doordat het hier niet altijd vanzelfsprekend is om over dit onderwerp te praten, bespreek ik dit eens met haar. Ze zal me zeker en vast wat tips kunnen geven zodat ik hiermee verder kan!

In mijn gastgezin gaat alles ook nog steeds goed. Het is dus deze week de begrafenis van de chief in mijn dorp en dit wordt heel de week gevierd! Wat ben ik blij dat we eindelijk de week van 7 maart zijn want hoeveel uren ik wel niet gepraat heb met mijn hostfather over deze begrafenis. Ik kan ze zelf niet meer tellen! Hij speelt hier een heel belangrijke rol in en soms had hij wel enkele zorgen. Ze praten hier niet altijd even open over de moeilijkheden en problemen dus waren de gesprekken ook niet altijd even duidelijk. Maar goed, nu is het eindelijk zover en ben ik best wel benieuwd hoe ze dit allemaal vieren. I certainly will snap some pictures and flim some moments. 

Dit weekend was ook independence day of Ghana. Ik ben samen met paar vrijwilligers, broer en zussen naar de march gaan kijken. Heel leuk om te zien. Verschillende scholen en organisaties worden uitgenodigd om dan te marcheren. Hier wordt op de school voor geoefend aangezien de jury een award geeft op het beste marcheren. Ik probeer een van deze wat foto’s te uploaden.
Ohja trouwens, voor de taekwando-liefhebbers aan het thuisfront, een van de organisaties was taekwando. Ik heb een leuk filmpje waar ze een dansje hebben met taekwando moves ;).
Daarna heb ik mijn gezin getrakteerd op een namiddagje zwemmen. Wat vonden ze het leuk! Ze zwemmen écht zo graag. Ik heb ze denk ik ook nooit uit het water gezien. Mijn zusje Hannah werd ook echt HELEMAAL wild van de douche! Ze vond het echt zoooooooo leuk dat ik er foto’s van moest trekken.  

Voor de rest waren we een van de avonden uitgenodigd voor een etentje met verschillende vrijwilligers, bij een andere vrijwilligster’s vrienden. Heel gezellige avond! Ondertussen paar keer naar het zwembad gegaan, mensen leren kennen en ook been invited bij een vriend + overheerlijk gegeten. Het klinkt misschien heel cliché maar ze zijn hier allemaal echt zo gastvrij!-Alsof we in België na een paar dagen elkaar te kennen zouden worden uitgenodigd bij de familie voor een etentje ;). 

Thats what I like the most. Naast hun gastvrijheid even opsommen waarom ik hier zo graag zit:

-          De mensen natuurlijk J

-          The greetings. Elke dag als ik doorheen mijn dorpje fiets heb ik een begroetingsmoment met de mensen in het dorp. Maar niet alleen maar in mijn dorp- echt overal. Ze vinden het ook altijd geweldig om dan in dagbanli te praten met een salaminga. Ze praten nu wel altijd wat langer waardoor ik steeds weer nieuwe woorden leer kennen.  

-          De lekkere fried yam met het lekkere sausje

-          Little sister Grace die altijd haar eten deelt met Me titi –buurmeisje

-          Uitstappen met de zussen en broer

-          De urenlange gesprekken met de hostfather over alles en nog wat

-          De praatjes with strangers + de filosofische praatjes over de wereld en vanalles en nog wat 

-          Het warme weer (dat wel soms wat te warm is…)

-          Mijn ochtendrit met de fiets van thuis naar school. Het weer (en de afstand)is echt ideaal om te fietsen!

-          De dagelijkse telefoontjes van vrienden die vragen hoe het met me gaat/hoe de ochtend is/mijn dag is of was/… en die echt maar 1minuut ofzo duren

-          De leuke uitstappen met de andere salaminga’s

-          …

I really love it here! J Uiteraard mis ik wel af en toe enkele dingen maar dat valt echt goed mee! Een van die dingen was kaas maar dat heb ik dankzij het feestje van Wies (andere vrijwilligster die morgen vertrekt; we zijn gaan picknicken met als hapje, dure (!) kaas. Maar we hebben er dubbel en dik van genoten!). Even denken wat ik nog mis… Uhm ja een niet overvolle wc dicht bij de deur. Maar goed ik moet niet klagen ;)