maandag 14 maart 2011

Funeral

Even kort vertellen hoe de begrafenis was; dag 1 maandag 7 maart. Het begon om 17uur waar ze gunshots aflieten, local drumming and local dances. Dit was eigenlijk hetzelfde als de vorige begrafenis die ik had meegemaakt in ander dorp. Normaal gezien ging er ook gedanst worden in de avond, maar doordat het zo heet was heeft het die avond geregend-no party.
Dag 2 dinsdag 8 maart. Begon rond 12uur. Het is de traditie hier dat ze in de ochtend grote takken afhakken. Deze takken worden ergens in het dorp verstopt. Een vrouw draagt een kalabas op haar hoofd, waar er dan een spirit haar de weg toont naar het verstopte stuk boomstronk. Er moest worden gelopen aangezien je anders niets kon zien omdat het hele dorp achter de vrouw liep. Daarnaast ging de vrouw ook echt heel snel. We werden van de ene kant naar de andere kant van het dorp geleid om 12u30 in de middag= 40 graden. De kalabas werd ook aan verschillende vrouwen doorgegeven. Uiteindelijk werd het net ieeeets te warm en teveel voor mij waardoor ik écht water nodig had. Het heen en weer geloop duurde net iets te lang, zeker een uur fzo. Dit zonder water bij de hand en enkel thee als ontbijt, plus een kapotte slipper is geen goed idee. Wat was ik blij dat mijn hostfather mij naar huis had gebracht want ik had echt het gevoel dat ik elk moment kon neervallen en dit gebeurde ook. Toen ik mijn kamer was, werd opeens alles zwart en kon ik dan net op tijd gaan liggen met mijn benen de lucht in J. Mijn hosthafther dan meteen heel enthousiast‘oh heb je gedronken kom je?’ –oh uhm nu even niet denk ik. Ik voelde me dan uiteraard de namiddag vrij slecht en heel moe. Het einde van het hele gebeuren heb ik helaas niet kunnen zien, maar gelukkig heeft mijn zus het kunnen filmen ;). De gevonden boomstronk wordt dan met speer en boog beschoten met muziek, gedans en gunshots op de achtergrond. In de avond wordt er dan gedanst, maar dit heb ik ook maar geskipped. De volgende dagen waren vooral veel gedans-leuke traditionele dansen waar je je poep moet gebruiken. Ze staan in rij, waar iedereen hetzelfde ‘danspasje’ doet wanneer het hun beurt is doen ze nog wat danspasjes en is het de bedoeling dat je je met je poep botst tegen de poep van het ander meisje (het is een dans voor alleen maar vrouwen). Best wel moeilijk om uit te leggen eigenlijk, wel heel leuk om te zien! Voor de rest waren er vooral veel lokale dansen, gunshots, local drumming, gebruik van pijl en boog, bezoek van heel wat mensen vanuit andere dorpen, andere chiefs,… Praktisch elke dag. Er was ook een dag waar de vrouwen in hele grote potten bepaalde boomtakken(?) koken in water. De vrouw van de chief wast zich met dat water zodat ze geen visoenen meer heeft van haar overledene man aangezien je soms nog het gevoel hebt dat je je man hoort, ziet,… Vandaag is het de laatste dag. In de ochtend was er weer local dancing. Een andere dans en enkel voor mannen. Dit mocht normaal niet gefilmd worden,  but I am a Lucky girl zegt mijn hostfather ;). Volgende keer probeer ik enkele foto’s en filmpjes te uploaden. 

Voor de rest ben ik ook naar de begrafenis gegaan van een vriend (vrijdag 11 maart). Zijn broer was een week geleden overleden. Dit was wel wat een andere sfeer natuurlijk. Het was de eerste dag van de begrafenis waardoor het bij hun de traditie is dat de lokale drummers komen en lokaal wordt gedanst. Ze komen van Bolga dus hadden een heel andere dansstijl.

Maar goed, het lijkt wel dat ik alleen maar naar begrafenissen ga- al drie! Gelukkig eind deze maand een trouwfeest van twee vrijwilligers die hebben gewerkt in Bolga en nu ook willen trouwen in Bolga. Iedereen van Meet Africa is uitgenodigd. Dit wordt een leuk weekend tripje naar Bolga dus. Ik heb er al zin in J.

Hopelijk verloopt alles nog even goed in België? 

Veel liefs,
Somaya

8 maart

Desiba my dear friends,

Eerst en vooral, wat vliegt de tijd hier, ik ziet hier al een maand realiseer ik me net! Het lijkt alsof het hier telkens weer opnieuw weekend is. De tijd gaat hier dus echt veel te snel. Ik wil en moet nog zoveel doen

Even weer vertellen hoe het hier de laatste tijd aan toe is gegaan.
Op stage verloopt alles nog steeds goed ;). Ik heb nog steeds heel interessante gesprekken en interacties met zowel studenten als docenten. 14 maart start ik met mijn expressie-sessies. Dit vooral omdat het mij was opgevallen tijdens mijn sessies en contact met studenten en observaties dat ze het hier niet zo makkelijk hebben met het praten in groep. Ze willen dan graag antwoorden en als de leerkracht hen aanduid ‘klappen ze toe’, giechelen ze heel de tijd, mompelen ze het antwoord, zijn ze heel verlegen,…   Dit was me ook opgevallen tijdens het debat. Daarnaast vragen ze ook wat meer (leuke) vrije tijd dus lijken mij die expressie-sessies wel (hopelijk) een interessante input. Ik ben echt wel heel benieuwd. Zowel op de reacties van de studenten als gewoon, ik die de sessies zal geven. Ik hou jullie wel op de hoogte. Daarnaast heb ik een Amerikaanse vrijwilligster ontmoet die hier al meer dan een jaar zit en seksuele voorlichting geeft aan studenten. Doordat het hier niet altijd vanzelfsprekend is om over dit onderwerp te praten, bespreek ik dit eens met haar. Ze zal me zeker en vast wat tips kunnen geven zodat ik hiermee verder kan!

In mijn gastgezin gaat alles ook nog steeds goed. Het is dus deze week de begrafenis van de chief in mijn dorp en dit wordt heel de week gevierd! Wat ben ik blij dat we eindelijk de week van 7 maart zijn want hoeveel uren ik wel niet gepraat heb met mijn hostfather over deze begrafenis. Ik kan ze zelf niet meer tellen! Hij speelt hier een heel belangrijke rol in en soms had hij wel enkele zorgen. Ze praten hier niet altijd even open over de moeilijkheden en problemen dus waren de gesprekken ook niet altijd even duidelijk. Maar goed, nu is het eindelijk zover en ben ik best wel benieuwd hoe ze dit allemaal vieren. I certainly will snap some pictures and flim some moments. 

Dit weekend was ook independence day of Ghana. Ik ben samen met paar vrijwilligers, broer en zussen naar de march gaan kijken. Heel leuk om te zien. Verschillende scholen en organisaties worden uitgenodigd om dan te marcheren. Hier wordt op de school voor geoefend aangezien de jury een award geeft op het beste marcheren. Ik probeer een van deze wat foto’s te uploaden.
Ohja trouwens, voor de taekwando-liefhebbers aan het thuisfront, een van de organisaties was taekwando. Ik heb een leuk filmpje waar ze een dansje hebben met taekwando moves ;).
Daarna heb ik mijn gezin getrakteerd op een namiddagje zwemmen. Wat vonden ze het leuk! Ze zwemmen écht zo graag. Ik heb ze denk ik ook nooit uit het water gezien. Mijn zusje Hannah werd ook echt HELEMAAL wild van de douche! Ze vond het echt zoooooooo leuk dat ik er foto’s van moest trekken.  

Voor de rest waren we een van de avonden uitgenodigd voor een etentje met verschillende vrijwilligers, bij een andere vrijwilligster’s vrienden. Heel gezellige avond! Ondertussen paar keer naar het zwembad gegaan, mensen leren kennen en ook been invited bij een vriend + overheerlijk gegeten. Het klinkt misschien heel cliché maar ze zijn hier allemaal echt zo gastvrij!-Alsof we in België na een paar dagen elkaar te kennen zouden worden uitgenodigd bij de familie voor een etentje ;). 

Thats what I like the most. Naast hun gastvrijheid even opsommen waarom ik hier zo graag zit:
-          De mensen natuurlijk J
-          The greetings. Elke dag als ik doorheen mijn dorpje fiets heb ik een begroetingsmoment met de mensen in het dorp. Maar niet alleen maar in mijn dorp- echt overal. Ze vinden het ook altijd geweldig om dan in dagbanli te praten met een salaminga. Ze praten nu wel altijd wat langer waardoor ik steeds weer nieuwe woorden leer kennen.  
-          De lekkere fried yam met het lekkere sausje
-          Little sister Grace die altijd haar eten deelt met Me titi –buurmeisje
-          Uitstappen met de zussen en broer
-          De urenlange gesprekken met de hostfather over alles en nog wat
-          De praatjes with strangers + de filosofische praatjes over de wereld en vanalles en nog wat 
-          Het warme weer (dat wel soms wat te warm is…)
-          Mijn ochtendrit met de fiets van thuis naar school. Het weer (en de afstand)is echt ideaal om te fietsen!
-          De dagelijkse telefoontjes van vrienden die vragen hoe het met me gaat/hoe de ochtend is/mijn dag is of was/… en die echt maar 1minuut ofzo duren
-          De leuke uitstappen met de andere salaminga’s
-         

I really love it here! J Uiteraard mis ik wel af en toe enkele dingen maar dat valt echt goed mee! Een van die dingen was kaas maar dat heb ik dankzij het feestje van Wies (andere vrijwilligster die morgen vertrekt; we zijn gaan picknicken met als hapje, dure (!) kaas. Maar we hebben er dubbel en dik van genoten!). Even denken wat ik nog mis… Uhm ja een niet overvolle wc dicht bij de deur. Maar goed ik moet niet klagen ;)

donderdag 3 maart 2011

                                                                                         Accra





Tamale










The funeral